Zapewne nie muszę nikogo przekonywać, że są same korzyści z jedzenia owoców i warzyw sezonowych. W każdym miesiącu dowiemy się jakie warzywa i owoce kupować by jeść zdrowo i pysznie. Z każdym nowym miesiącem będę dodawać taki post. Myślę, że przydadzą nam się takie informacje podczas robienia codziennych zakupów, a także podczas naszej wspólnej nauki gotowania.
Mimo wszystko poniżej znajdują się 4 korzyści jedzenia sezonowych warzyw i owoców:
1. Sezonowe warzywa i owoce są zdrowsze od
tych hodowanych poza sezonem! Te uprawiane poza sezonem tracą nie tylko smak,
ale także bogactwo wartości odżywczych.
2. Stajemy się oszczędni J gdy jest sezon na
pewne warzywa i owoce za niewielką cenę możemy zjeść przepyszny posiłek.
3. Różnorodność. Zapewne i wy nie lubicie
nudy w kuchni. Dzięki sezonowości warzyw i owoców nuda nam nigdy nie grozi J
4. Ratujmy siebie i środowisko. Musimy
sobie zdawać sprawę, że warzywa i owoce z dalekich krajów zazwyczaj są
specjalnie konserwowane chemicznie, a także woskowane. Jedząc sezonowo nie
potrzebujemy takich zabiegów, a co za tym idzie eliminujemy emisję dwutlenku węgla.
Poniżej znajdują się warzywa i
owoce, które powinniśmy jeść w lutym:
Gruszki – zawierają bardzo dużo potasu. Bogate są również w fosfor, wapń, magnez, sód, miedź, żelazo,
bor i jod. Ten owoc bogaty jest w kwasy owocowe takie jak: kwasy jabłkowe i
kwasy cytrynowe, a także w węglowodany, pektyny, błonnik i olejki eteryczne.
Zawierają także witaminy: A, B1, B2, B6,
C i PP. Gruszki zazwyczaj jadane są na surowo. Mogą być zarówno suszone,
pieczone, jak i gotowane. Sprawdzają się jako świetny dodatek do: ciast,
deserów, napojów, kompotów i sałatek owocowych. Są świetne, aby stworzyć z nich
konfitury, dżemy, powidła i soki. Starte odnajdują zastosowanie jako musy,
sorbety i sosy. Gruszki można również suszyć, kandyzować i konserwować (na
słodko lub wytrawnie).
Jabłka - zawierają ponad 20 cennych składników. Mają wysoką zawartość kwasów owocowych oraz witamin: A, B1, B2, B6, B12, C i E. Zawierają również wiele przeciwutleniaczy, pektyn, błonnika i kwasu foliowego. Są bogate w potas, krzem, sód, wapń, fosfor, magnez, żelazo, cynk, miedź, mangan i jod. Jabłka najczęściej jedzone są w surowej postaci, ale także można je gotować, piec, suszyć. Znakomicie komponują się w ciastach, deserach, surówkach czy sałatkach. Można przygotowywać z nich kompoty, soki, napoje, konfitury oraz dżemy. Odnajdują swoje zastosowanie w produkcji wina oraz piwa (cydr).
Brukiew lub karpiel – jest to odmiana kapusty rzepaku. Odnajdujemy w niej takie witaminy jak: A, B1, B2, B5, B6, B9, B12, C, D, K oraz wiele składników mineralnych: wapń, fosfor, sód, żelazo, magnez, cynk, miedź, siarka, błonnik pokarmowy, karoten, rutynę, cukry oraz białka. Można spożywać ją zarówno na surowo, jak i gotować, piec, kisić czy dusić. Można przygotowywać z niej zupy, puree, surówki, soki, zapiekanki. Doskonale łączy się z mięsem. Można nią faszerować lub dusić z dodatkiem masła lub śmietany.
Burak ćwikłowy – zawiera dużo witaminy C i B1 oraz wiele mikro- i makroelementów. Znajdziemy w nich również wapno, magnez, potas oraz dwa bardzo rzadkie metale: rubid i cez. W przypadku młodych roślin, jadalne są zarówno liście, jak i korzeń. Korzenie nadają się do przygotowania różnego rodzaju przetworów, sałatek, marynat, zup i soków. Młode liście natomiast odnajdują zastosowanie w chłodnikach. Buraki można smażyć, gotować, marynować lub podawać w formie soków jako dodatek do surówek, mięs i zup. Najbardziej znanymi potrawami z buraków są: barszcz czerwony oraz ćwikła z chrzanem.
Cebula – zawiera glukozę i sacharozę, a także białko, wapń, fluor, prowitaminę A, witaminy: B1, B2, B6, C i E. Cebulę można spożywać zarówno na surowo (sałatki, przekąski, kanapki), jak i można ją smażyć, dusić, zapiekać i gotować. Jest częstym dodatkiem zup i wielu potraw, nie tylko mięsnych. Młode cebulki nadają się do marynowania.
Czosnek – zwiera witaminy: C, A, B1, B2, B3, PP, a także fitosterol, flawonoidy. Ma on także substancje lotne (olejek czosnkowy). Czosnek dodaje się praktycznie do wszystkiego poza deserami i ciastami. Nadaje on smak kiszonkom i marynatom z innych warzyw. Sam czosnek nadaje się do kiszenia i marynowania.
Fasola – spożywana w postaci nasion stanowi ważne źródło białka roślinnego. Jest również bogatym źródłem soli mineralnych zwłaszcza fosforu, wapnia, żelaza oraz witamin z grupy B. Fasola nie nadaje się do spożywania na surowo. Z ugotowanych ziaren gotuje się m.in. zupy, dania jednogarnkowe lub pasty.
Kapusta biała – zwiera dużo składników mineralnych: fosfor, potas, sód, siarka, wapń, mangan oraz witaminy: A, C, E, K i witaminy z grupy B. Bardzo często podaje się ją w formie surowej (surówki), ale również można ją gotować, dusić i zapiekać, a pojedyncze liście nawet faszerować np. mięsem. Bardzo popularne jest kiszenie kapusty zarówno posiekanej, jak i całych główek. Z kapusty robi się także sałatkę colesław, bigos, gołąbki, pierogi z kapustą i grzybami.
Kapusta czerwona – jest źródłem witaminy E, C, oraz witamin: B1, B2, B6. Poza tym dostarcza naszemu organizmowi mikro- i makroelementów, potasu, magnezu oraz cynku. Ma ona ogromne znaczenie w kuchni polskiej. Wykorzystywana jest nie tylko do surówek, ale może być także kiszona, duszona czy gotowana. Na Śląsku robi się z niej modrą kapustę, a przyrządzana na winie jest świetnym dodatkiem do ptactwa i dziczyzny. Najczęściej podawana jest jako dodatek do mięs z ciemnym gęstym sosem, kluskami śląskimi, ziemniakami lub kluchami na parze.
Marchew – zawiera witaminę A oraz witaminy z grupy B, a także witaminy: C, E, K i PP. Posiada dużo beta-karotenu i całe bogactwo mikro- i makroelementów: wapń, żelazo, magnez, cynk, potas, miedź i fosfor. W kuchni polskiej jest tak samo popularna jak ziemniaki. Najczęściej dodawana jest do zup, surówek i sałatek. Sprawdza się również jako składnik zapiekanek i sosów. Mimo, że jest warzywem świetnie sprawdza się także jako dodatek do ciast. Marchewka wchodzi w skład włoszczyzny. Rewelacyjnie przechowuje się mrożona oraz nadaje się do ususzenia.
Pietruszka (korzeń) – oprócz witamin A, C i E, nać pietruszki bogata jest w żelazo i spore ilości chlorofilu. W jej nasionach i korzeniach jest wiele związków mineralnych. Ma ona szerokie zastosowanie w kuchni. Natkę dodaje się do kanapek, zup, mięs (gotowanych, duszonych, jak i pieczonych), surówek, jaj, kasz i ryżu. Wyjątkowy smak i aromat pietruszki jest tak wyjątkowy, że nadaje się do praktycznie każdego dnia. Wchodzi również w skład włoszczyzny.
Por – ma dużą wartość odżywczą. Jest bogatym źródłem witaminy A, E, C i B6. Zawiera także sole mineralne takie jak: potas, wapno, magnez, fosfor i kwas foliowy. Posiada również duże ilości żelaza. Jego smak świetnie komponuje się w różnego rodzaju surówkach i sałatkach. Po obróbce cieplnej jego smak łagodnieje. Stanowi doskonałą bazę do zapiekanek, tart i sosów. Jest on również jednym z elementów włoszczyzny dodawanej do zup. Nadaje się zarówno do suszenia, jak i mrożenia.
Seler – zawiera dwukrotnie więcej witaminy C niż owoce cytrusowe. Zawiera również kwas foliowy, witaminę PP i kompleks witamin z grupy B, a także potas, wapń, cynk i fosfor. Jego smak idealnie podkreśla smak surówek i sałatek. Jest on podstawowym składnikiem włoszczyzny, na bazie której robi się zupy. Jest składnikiem podbijającym smak potrawy, a niekiedy zastępuje nawet sól. Nać selera odnajduje zastosowanie jak przyprawa do zup, sosów i wielu innych dań.
Ziemniaki – zawierają dużo witaminy C, a także z grupy B, PP, K, a także potas, fosfor, magnez, sód, żelazo i wapń. Zawierają również dużo błonnika. Jest on niekwestionowanym królem polskich stołów. Nie nadają się do spożycia na surowo. Stanowią nadzienie zapiekanek, pierogów ruskich, kopytek, kartaczy, klusek śląskich i knedli. Są świetnym dodatkiem do dań głównych posypane koperkiem lub jako puree. Są także używane do zup. Świetnie smakują grillowane lub podsmażone.
Orzechy włoskie – zawierają znaczne ilości witamin: E, B3, B5, B6 a także sole mineralne takie jak: potas, fosfor i magnez. Orzechy, po usunięciu łupiny, jada się w formie surowej przekąski. Są doskonałym dodatkiem do ciast, deserów i pieczywa. Z zielonych i niedojrzałych orzechów przygotowuje się nalewki.
Orzechy laskowe – zawierają witaminy: B1, B2, PP, C i E. Są również bogate w minerały takie jak: żelazo, cynk, miedź, fosfor, błonnik i kwas foliowy. Po usunięciu łupiny jada się je na surowo w formie przekąski. Są częstym dodatkiem do wyrobów czekoladowych, pieczywa, jogurtów, deserów i ciast.
Pieczarki – wpływają pozytywnie na doznania kulinarne i estetyczne.
Bon appetit!!! :)
Więcej informacji na: http://produkty-tradycyjne.pl/kalendarz
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz